De slag verloren, maar niet de strijd

Door de drukte de laatste twee dagen in Baku komt dit verslag ietsjes later. In dit laatste verslag vertel ik met name over het verloop van de laatste twee wedstrijddagen. Om één of andere reden voelt het niet gepast om uitgebreid verslag te doen van de belevenissen in Baku buiten de sporthal om. Het ging tenslotte maar om één ding: de Olympische kwalificatie.

Zaterdag 2 juli was mijn wedstrijddag. De laatste voorbereiding was prima: had goed geslapen en veel zin om eindelijk die mat op te mogen. De eerste partij was tegen Atief uit Pakistan. Voor dit toernooi voor mij een onbekende jongen, maar had nog wat informatie kunnen inwinnen en beelden op internet bekeken. Het leek geen hoogvlieger, maar wel een stugge tegenstander. Dat bleek tijdens de partij ook: ik kwam één punt voor, maar kon nooit echt uitlopen. Gelukkig had ik de wedstrijd wel onder controle en kon zo zonder problemen de overwinning binnenhalen. (3-2)
De tweede tegenstander was de boomlange Italiaan Sarmiento. Hij had een vrijloting gehad en kon dus geen voorpartij van hem bekijken. Maar Sarmiento is een bekende naam: tijdens de Spelen van Beijing won hij nog zilver. We (de coach en ik) wisten dus wat voor type speler het is en daarop een tactiek bepalen. Dit begon goed: in de eerste ronde kwam ik 1-0 vóór te staan. Vervolgens verkeek ik me toch één of twee keer op zijn reach en liet hem daarmee de voorsprong overnemen. Daarna kwam ik net tekort om de stand weer gelijk te trekken. Zat er een paar keer dichtbij, maar miste net dat beetje extra. Uiteindelijk won Sarmiento met 5-8 en veroverde later ook een Olympisch startbewijs.

Het mag duidelijk zijn dat het resultaat voor mij teleurstellend is. Over mijn spel ben ik niet geheel ontevreden: het was duidelijk beter dan op het WK. Wat dat betreft begint de samenwerking met de nieuwe bondscoach al wat verbetering op te leveren. Maar om ècht te excelleren zal ik langer op deze voet verder moeten. Gelukkig is het tweede OKT pas in januari. Heb er alle vertrouwen in dat ik daar boven mezelf uit kan stijgen. Als ik na 5 weken samenwerken met de nieuwe coach al zo’n stap vooruit kan maken vergeleken met het WK, hoeveel beter zal het dan zijn na 8 maanden?!
De grote vraag is alleen of ik ook naar het tweede OKT toe mag: de technische staf van de TBN gaat hiervoor opnieuw een selectie opstellen. Dat is dus nog even afwachten.

Op de laatste dag kwam de vierde speler van Nederland in actie. Deborah had in de eerste ronde een vrijloting. De tweede partij won ze na verlenging van de explosieve Bezzola uit Zwitserland. In de derde ronde speelde ze wederom een spannende partij tegen Hajipourgoli uit Iran. Vlak voor het eind maakte Deborah het beslissende punt en veroverde zo een plek in de kwartfinale. Daar wachtte Tseng uit Taipeh, die de ronde ervoor de Olympisch medaillewinnaar Lopez (USA) verrassend had verslagen. Deborah maakte er een mooi gevecht van, maar kon niet voorkomen dat Tseng doorstoomde naar de halve finale om vervolgens het toernooi te winnen.

Daarmee kwam een eind aan dit OKT. Als je de balans opmaakt is duidelijk dat we onze doelstelling niet hebben bereikt. Maar zijn er ook positieve punten? Zeer zeker! Het vertoonde spel van alle Nederlandse spelers biedt meer dan voldoende hoop voor de toekomst. We speelden allemaal beter dan op het WK en konden goed meekomen in de partijen die we verloren. Dennis stond in zijn tweede partij op voorsprong toen hij geblesseerd moest opgeven. Joyce, Deborah en ik verloren alle drie van een speler die zich later plaatste voor de Spelen. Als je kampioen wil worden, moet je ook van dit soort spelers winnen, dat klopt. Maar we hebben geen van allen verloren van de eerste de beste. Tel daarbij de voorbereidingstijd van een half jaar voor het volgende OKT op plus het feit dat een aantal sterke Europeanen zich al hebben geplaatst en dus niet aan dit tweede toernooi zullen meedoen. Dan denk ik dat er meer dan voldoende reden is voor Nederland om dit laatste OKT met vertrouwen tegemoet te zien, ongeacht welke spelers daarheen gaan.

Als afsluiting iedereen bedankt voor de getoonde interesse, mailtjes, sms’jes, posts op Facebook, gelukwensen, bemoedigende woorden en het meeleven. Het waren er teveel om allemaal afzonderlijk te beantwoorden, maar ik waardeer ze allemaal enorm. Nogmaals bedankt!!