2. Inter-nét

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het internetten ging gisteravond dus NIET goed. Zoals je in mijn eerste verslag zag, is internet in de kamer tegen betaling. Maar om er zeker van te zijn (…) dat ik een snelle verbinding had en bovenal niet in de lobby hoefde te zitten met mijn laptoppie, besloot ik bij de receptie een kaart te halen voor het betaald internetten. De receptioniste beval me de kaart aan voor twee dagen onbeperkt internet. Op de vraag wat deze kost, gaf ze aan dat ik daar pas achteraf voor hoefde te betalen. Dat was namelijk afhankelijk van hoeveel gebruik ik ervan zou maken. Nou, laten we dat maar even niet doen! Zag het al helemaal voor me dat ik een rekening van een paar honderd euro zou krijgen. Vandaar dat ik koos voor een kaart (in feite een stukje papier met wat tekst erop) van 250 roebel. Dat is zo’n 7 euro en daarvoor kan je 50 Mb aan data versturen. Niet heel veel, maar daarmee moest ik toch in elk geval wat verslagen kunnen versturen.
Afijn, de instructie op de kaart gaf aan dat ik naar http://wifi.bill toe moest en daar de pincode moest invoeren. Via de kabel zou ik dan aan de slag kunnen met internet. Nu bedacht ik me in een helder momentje dat ik natuurlijk wél eerst op bovengenoemde website moest kunnen komen om überhaupt die code in te voeren. Maar in hotels is het wel vaker dat je zo’n inlogpagina wel kan bereiken, zelfs als de rest van internet is afgesloten. Hier is dat dus niet zo. Zucht… Ik van alles proberen: kabel opnieuw aansluiten, laptop opnieuw opstarten, via het netwerkcentrum op de laptop het probleem opzoeken en proberen te verhelpen, maar niets werkte. Uiteindelijk maar weer naar beneden gegaan om de receptioniste om hulp te vragen. Kom ik beneden, is er net een nieuwe lading taekwondoteams gearriveerd. Staat héél de lobby vol met mensen in trainingspak. Goed, dan een half uurtje later maar weer proberen. Toen had ik meer geluk en was ik direct aan de beurt. De receptioniste gaf toen aan dat de mensen van de technische dienst al naar huis waren en dat ik de volgende dag terug moest komen. En of ik dan ook even mijn kaart bij de receptie wilde achterlaten. Dat laatste leek me niet zo handig, maar zij stond erop. En aangezien een fatsoenlijk gesprek in het Engels er niet inzat, heb ik uiteindelijk maar ingestemd. Voor de zekerheid nog wel even mijn kamernummer op de kaart laten noteren, zodat in elk geval te achterhalen was dat die van mij was. Met enige twijfel weer terug naar mijn kamer gegaan en als vervanging wilde ik een filmpje kijken op mijn laptop. Heb een aantal DVD’s meegenomen, en had wel zin om even ontspannen er eentje van te kijken. Mijn laptop had daar echter niet zoveel zin in: geen van de DVD’s die ik probeerde, speelde hij af. Wellicht dat die Banana Split Show hier nog een vervolg had gekregen, want kreeg er totaal geen beweging in. Gelukkig had ik ook nog wat films op de harde schijf staan, dus heb ik er daar maar eentje van gekeken. Ook mooi!

Een dag (dinsdag) later liep ik vol goede moed weer naar de receptie. Blijkbaar had ik geen diepe indruk gemaakt op de receptioniste, want ze leek me niet te herkennen. Pas toen ik begon over internet ging er een belletje rinkelen en riep ze een collega erbij. Deze kan iets beter Engels en legde uit dat de technici van het hotel een tijdelijke wifi-verbinding voor in mijn kamer hadden gerealiseerd. Dus ik kon nu gewoon aan de slag. Daarop vroeg ik haar of ik mijn kaart nog nodig had, maar zij verzekerde mij dat dat niet zo was. Nooit geweten dat receptionistes zo kunnen liegen. Want natuurlijk kon ik met de wifi-verbinding alleen de inlogpagina openen en moest ik daar alsnog de pincode invoeren. Dus ik wéér 11 verdiepingen naar beneden om mijn kaart op te halen. Konden die mutsen hem nergens meer vinden! Na lang zoeken heb ik uiteindelijk een nieuwe kaart gekregen en jawel: daarmee is het gelukt! Maar mocht mijn tegoed straks op zijn, dan ga ik toch echt serieus overwegen om met de wifi-verbinding in de lobby een volgend verslag te plaatsen. Het is mij wel goed. :-)

Vóór mijn persoonlijke overwinning op de internetverbinding, stond er nog een ochtendtraining op het programma. Zou je bijna vergeten! Na het ontbijt vertrokken we om 9.00 uur naar de sporthal. De trainingszaal was echter bezet, dus werden we begeleid naar de sporthal zelf. Daar lagen aan de rand 3 wedstrijdvelden klaar. Een kleine anderhalf uur hebben we daar getraind, waarbij de intensiteit ietsjes hoger lag dan de dag ervoor. Ook nu ging het weer lekker! De grootste uitdaging was nog om niet tegen de zon in te kijken: door de vele ruiten schenen een paar felle stralen de zaal in. Gelukkig was een deel van de ruiten bedekt met posters van het toernooi. Maar toch is dit wel een leuk trucje om te gaan gebruiken tijdens de wedstrijd: je tegenstander met zijn gezicht naar de zon zetten en dan aanvallen maar! ;-)
In de loop van de training kwamen wat andere teams op de matten naast ons trainen. Door de jaren heen hebben we dit al zo vaak meegemaakt, dat het totaal geen invloed heeft op hoe wij op dat moment trainen. Maar als ik er nu rustig over nadenk, is het eigenlijk wel bijzonder om zo te trainen met mogelijke concurrenten pal naast je. Hoe dan ook, de sfeer binnen ons team bleef lekker ontspannen. Heerlijk om je zo relaxed te kunnen voorbereiden op je toernooi.

Tegen 12.00 uur waren we terug in het hotel, een uurtje later volgde de lunch. Daarna nog even de kuiten los laten masseren door Eric, zodat ik helemaal fris en fruitig aan de middag kon beginnen. Die bestond uit lekker relaxen: een beetje internetten en een half uurtje op bed liggen. Voor het avondeten hadden we om 19.00 uur in het hotel gereserveerd. Misschien dat ze vanwege de kou hier een dubbele wintertijd hebben, want wij mochten een uur later pas aan tafel. Om de tijd te doden hebben we een korte teambespreking gehad over de komende dagen, wat zitten kletsen en gebruik gemaakt van de wi-fi. Na het avondeten heb ik met Nelson op de computer weer een wedstrijd geanalyseerd van een mogelijke tegenstander. Duurde niet lang, maar was zoals gewoonlijk weer erg nuttig. Als je iemand treft, scheelt het zoveel als je vooraf al een duidelijke strategie hebt bepaald! En het is zeker ook voor de mentale voorbereiding prettig. De uitvoering van een wedstrijd gaat aanzienlijk beter als je van tevoren die wedstrijd al in je hoofd hebt gespeeld. Daarbij geeft het ook dat beetje extra zelfvertrouwen.
Morgen is overigens de loting. Mocht ik dus in mijn eerste partij iemand treffen die ik nog niet ken, dan kan ik daar mooi nog een partijtje van opzoeken op internet. Lang leve het digitale tijdperk!

Nu ga ik lekker even ontspannen voor het slapen gaan. Morgenochtend gaat de wekker namelijk om 7.00 uur omdat we een uurtje later naar de sporthal gaan voor de training. Heb er nu al zin in! :-)

Als toegift nog een Russisch weetje. Normaal gesproken staan er in hotels automaten waar je drinken en / of snoep kan kopen. Tenminste, in de hotels waar ik kom. Hier in Kazan denken ze daar iets anders over. Er staat in de lobby wel degelijk een automaat, maar dan vol met souvenirtjes. Handig als je middenin de nacht ineens behoefte hebt aan een sleutelhangertje of een sticker…