Verandering van spijs...

Op het moment dat ik aan dit verslag begin, is de tweede trainingsweek al voorbij, terwijl mijn vorige verslag is geëindigd na de eerste week. Geen tijd te verliezen dus. Komt ‘ie!

Op maandag (11 april) begonnen we de week traditiegetrouw met een krachttraining. Zoals ik in ‘Op de rails’ al opmerkte, ligt de nadruk in dit laatste blok krachttraining voorafgaand aan het WK op het omzetten van eerdere trainingen in snelheid. Elke week duurt het programma dan een setje korter en gaan de gewichten iets omlaag, terwijl de uitvoering van de oefeningen steeds sneller gaat. De belasting ligt daarmee steeds lager in de aanloop naar je toernooi, zodat je daar echt kan pieken. Tijdens de krachttraining zagen we enkele spelers uit Australië die nu ook tot aan het WK in Chuncheon trainen. Eén speler was al iets eerder gekomen, nu zijn er in totaal 5. Een paar ervan kennen we al en het is altijd leuk om dan elkaar weer te ontmoeten. Bovendien zijn een paar nieuwe trainingspartners altijd welkom!

Bij de middagtraining kregen we bezoek van een vertegenwoordiger van LAJUST, fabrikant van de elektronische pantsers die tijdens de komende WK worden gebruikt. Er is juist weer een nieuwe versie hiervan verschenen en dat heeft invloed op de manier van scoren en dus op het spel. Zeker omdat we in de toernooien in Europa elektronische pantsers van een andere fabrikant gebruiken, zijn we nog niet heel bekend met dit Aziatisch systeem. Het is nu dus zaak om zoveel mogelijk kennis hierover te vergaren. De uitleg van meneer LAJUST (geen idee hoe hij heet) was dus meer dan welkom. En hij was nog grappig ook! Op onvervalste Koreaanse wijze sprak hij het ene moment op normale spreektoon om zonder waarschuwing opeens HEEL HARD TE ROEPEN!!! En niet omdat hij boos was, maar gewoon om zijn verhaal wat kracht bij te zetten. Dat ging dus de HELE MIDDAG ZO!! En net als je het even vergat, SCHOOT HIJ WEER UIT Z’N SLOF!!! Hahahaha! Hilarisch!

Om een kleine contactblessure van de week ervoor wat beter te laten herstellen, wilde ik deze ’s avonds koelen. In mijn beste Koreaans-Engels legde ik de dienstdoende ober uit dat ik een klein beetje ijs wilde. Het belangrijkste begreep hij, want ik kreeg inderdaad een zak met ijs. Dat stukje dat het maar een klein beetje hoefde te zijn, is in de vertaling helaas verloren gegaan. Kwam ‘ie aanzetten met een zak van een kilo of 8! Ach, kon ik mooi mijn teamgenootjes trakteren.

De volgende dag voegden we de daad bij het woord: meneer LAJUST gaf twee trainingen toegespitst op de elektronische pantsers. Wederom nuttige informatie opgedaan en wederom gelachen om de komische uitspattingen van meneer LAJUST. Zelfs bij de coach van het Chuncheon profteam werkte deze op de lachspieren. Om aan de frivoliteit te ontkomen ben ik na de training maar even naar het toilet gegaan. Zag ik daar bij de wastafel een stuk zeep liggen dat er volgens mij al minstens 10 jaar lag. Had het idee dat als ik dat zou gebruiken, ik alleen maar meer bacteriën op mijn handen zou krijgen! Nou ja, dan maar handen wassen zonder zeep.

’s Avonds in de hotelkamer kreeg ik nog lekkere trek, dus ben ik even naar het winkeltje gelopen dat hier aan het begin van de straat zit. Verder is er eigenlijk niets te vinden op loopafstand, dus ben je daar wel op aangewezen. Het is een klein zaakje dat qua aanbod doet denken aan een benzinepomp langs de snelweg. En qua prijzen trouwens ook. In voorgaande jaren zaten er geen prijzen op de producten, dus sloeg de eigenaar elke keer wat anders aan. Maar tegenwoordig zijn er een aantal producten waar wèl prijsjes op staan! Eigenlijk maakt het weinig uit, want je betaalt nog steeds veel teveel. Maar nu weet je van tevoren in elk geval al voor hoeveel je wordt afgezet. :-P

Woensdagochtend was er weer een fysieke training (kracht / conditie) en ’s middags namen we de taxi om buiten de deur te lunchen. Zijn we nog geen 100 meter onderweg, gooit die chauffeur even een flinke rochel door het raam naar buiten. Eh… Smakelijk! Natuurlijk zat ik naast hem, dus keek ik maar gauw de andere kant op. Zie ik daar de plaatselijke Joop Zoetemelk voorbijkomen, maar dan op badslippers. Die Koreaanse mode blijft me verbazen!
Na de lunch natuurlijk weer lekker een bakkie gedaan bij de Starbucks. En ik bedacht me dat ik sinds mijn verblijf hier nog steeds geen cheesecake had gegeten! En degenen die mij wat beter kennen, weten dat ik een zwak heb voor lekkernijen zoals goede cheesecake. Dus ik bestel met een dikke glimlach een lekker stukje voor bij m’n green tea latté, krijg ik te horen dat degene voor mij net het laatste stuk had besteld. Mopper…

In het kader van het rustig afbouwen van de trainingsomvang richting het WK, hadden we donderdagochtend vrijaf. Maar tijdens de lunch bleek dat er in de middag ook geen training mogelijk was: het profteam trainde die dag niet en de high school jongens zouden gaan voetballen in de zaal. Gelukkig zijn wij niet voor één gat te vangen! We vertrokken gewoon eerder naar de zaal om zelf te trainen. De Australiërs hadden hetzelfde idee, dus was de zaal nog goed gevuld ook.
Na onze training wilden de high school jongens beginnen met voetbal. Vroeg hun trainer of wij zin hadden om ook nog mee te doen. Ach, waarom ook niet? Konden we alvast een voorproefje nemen op het WK met het hoog houden van de Nederlandse eer. En met succes! Al hadden we in de finale wel een verlenging nodig…
In de avond aten we weer eens lekker bij ons vertrouwde takkalbi-restaurant. Meneer takkalbi stond ons buiten alweer op te wachten. Supervriendelijke man die geen enkel woord Engels spreekt, maar dat goedmaakt met zijn enthousiasme. Het mooie is dat hij gewoon Koreaans tegen ons blijft praten. Dan zijn wij de moeilijkste niet en praten wij stug Nederlands terug. :) Dat is trouwens een trucje dat hier wel vaker werkt. In de winkel, in de taxi, op straat… Kom je er met Engels niet uit, dan praat je gewoon lekker je eigen taal. En zolang je erbij lacht, dan komt alles goed!
Bij binnenkomst in het restaurant zagen we één van de bediendes gewoon op de grond aan een tafel liggen slapen. En dat terwijl twee tafels verderop mensen zaten te eten! Humor.:-) Hoe dan ook, wij mochten een tafel verderop plaatsnemen. En hier wil dat zeggen: op de grond zitten. Met onze houterige Westerse lichamen even lastig, maar na verloop van tijd went het. Al gauw komt dan de takkalbi (letterlijk: kippenribben) op tafel: lappen kippenvlees die goed gekruid zijn. Deze liggen op een roostertje boven gloeiendhete houtskool. Koreaans barbecueën dus! Als het vlees gaar begint te worden, knip je het in stukken en laat je de kleine stukjes helemaal gaar worden. Daarna dip je de kip in zogenaamde samjang, een heerlijk Koreaanse sambal, wikkel je er wat sla omheen en smullen maar! Simpel, maar misschien daarom juist zo lekker. Net zoals het restaurant juist zijn charmes heeft vanwege zijn eenvoud. Aan de andere kant hebben ze hier van netjes afwerken nog nooit gehoord en als de smaakpolitie hier een bezoekje bracht, zou hij er niet vrolijk van worden. Maar als niet-Koreaan geweldig om een keer mee te maken.
Eenmaal terug in het hotel lekker wat zitten kletsen met de jongens. Op filmkanaal OCN kwam de remake van ‘Snakes on a plane’ met Samuel L. Jackson op. En nu kan ik op zijn tijd best genieten van een B-film. Maar als er een paar slangen aan boord van een vliegtuig zijn die eerst de bedrading doorbijten om een storing te veroorzaken voordat ze mensen gaan aanvallen, twijfel zelfs ik aan de geloofwaardigheid...

De frustraties waren gelukkig van korte duur, want de volgende dag konden we ons uitleven in een krachttraining en een taekwondotraining. Tussendoor reden we richting hotel en zagen we weer een typisch Koreaans modeverschijnsel: een vrouw van in de 70 liep in een ‘modern’ zwart-paars trainingspak met bijpassende Nikes. You go, girl! En als we het dan toch over Koreaanse eigenaardigheden hebben… Chuncheon ligt in de provincie Gangwon en daar vinden binnenkort presidentsverkiezingen plaats. En als vast onderdeel van de verkiezingscampagne gaat elke kandidaat hier op de hoek van de straat staan met een promotieteam van middelbare leeftijd dat een jaren-tachtig-dansroutine ten uitvoer brengt. Helaas heb ik er geen filmopnames van, maar je ligt echt helemaal dubbel! Zie Mark Rutte al op de Coolsingel een dansje doen waarmee je bij ‘So you think you can dance’ gegarandeerd in de bloopers terechtkomt. Maar hier werkt het blijkbaar wel! In het centrum staan ze trouwens ook de verkiezingen te promoten: één man speelt gitaar en een aantal collega’s loopt rond met bordjes waarop staat ‘No vote, no kiss’. En als ik heel eerlijk ben en naar die mensen kijk, ben ik toch eerder geneigd om dan maar niet te gaan stemmen!

De volgende ochtend besloten we de trainingsweek met twee uur taekwondo. Ondertussen kwam Giorgio (-54kg) in Chuncheon aan. Vanwege verplichtingen op school kon hij niet eerder komen.
Om hem ook zo snel mogelijk over de jetlag heen te helpen, namen we hem ’s middags direct mee het centrum in. Door de centrale winkelstraat liep daar toevallig een cameraploegje en als enige niet-Koreanen springen wij meteen in het oog. Vanzelfsprekend was de camera direct op ons gericht en Reshmie was als eerst de klos. Ze mocht een paar vragen beantwoorden over het drinken van koffie. (Jawel, hoogstaande journalistiek!!) Daarna kwam de vraag terecht bij Dennis, maar die slimmerik beweerde ineens alleen maar thee te drinken, terwijl ik hem hier toch echt dagelijks een kop Koreaanse koffie in de kamer zie drinken. Maar zo droeg hij wel snel het stokje over aan Rafik, die het interview mocht afsluiten.
Een wandelingetje verder gingen aan het eind (begin?) van de straat de winkels over in een overdekte markt. En hier noemen ze dat dan meteen de ‘Chuncheon romantic market’… Komt toch dat verschil in smaak weer boven water! Want hoezeer ik de charme van zo’n typisch Aziatisch marktstraatje ook waardeer, zie mezelf nou niet direct daarheen gaan met een blind date. Maar misschien verklaart dat wel waarom ik nog vrijgezel ben… ;-)

Om de komst van Giorgio helemaal te vieren ben ik later die dag met Rafik en Jeroen weer naar de sauna geweest. Weliswaar zonder Giorgio, maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna nog wat boodschapjes gehaald bij de E-Mart, waar net op dat moment een Koreaans sjoelwedstrijdje aan de gang was. Als je een bierdopje met één tik precies aan het eind van de tafel in een vakje liet eindigen, kreeg je een prijs. Jeroen liet zich niet kennen en deed een beste poging. Helaas niet goed genoeg voor een prijs. Beetje jammer…:-P

Om het weekend goed af te sluiten gingen we op zondag lunchen bij de Pizza Hut. Rijst is hartstikke goed eten, maar als je dat dagelijks eet en soms meerdere keren per dag, is een beetje afwisseling meer dan welkom. Verandering van spijs doet nou eenmaal eten! (Hé! Lang geleden dat ik er een spreekwoord tegenaan heb gegooid.) Natuurlijk trof ik in de taxi een chauffeur die een heel gesprek aanknoopte. In het Koreaans… En inderdaad: ik sprak lekker in het Nederlands terug. Uiteindelijk begreep ik wel dat hij de 3e dan taekwondo heeft. Begon ‘ie tijdens het rijden nog wat dingen voor te doen. Grapjas! Als jij je handen gewoon even aan het stuur houdt.;-) Maar toen ik hem uitnodigde om een partijtje te sparren, ging hij er niet op in. Misschien maar goed ook! Zou niet goed zijn voor mijn ego als ik hier op straat in elkaar wordt getikt door een zestigjarige man van 1 meter 59…
Wat wèl goed is voor mijn ego is de behandeling die je hier krijgt bij de Lotte Mart, de tegenhanger van de E-Mart. Was daar nog nooit geweest, dus ben ik met Jeroen even een kijkje gaan nemen. Bij aankomst met de taxi staat er daar eerst een man voor je te buigen en vervolgens houdt hij de deur voor je open als je wil uitstappen. Luxe!! Binnen even een rondje gelopen en een uurtje later stonden we weer buiten. Ineens sprak een medewerker van Lotte Mart me daar aan: was het een oud-speler van het Chuncheon High School team! Of het was gewoon een jongen die vriendelijk was en zich waarschijnlijk afvroeg waarom ik het alsmaar over taekwondo had…

Zo te zien doe ik met mijn verslag qua omvang al een aardige gooi naar de kroon van Tolkien. Om te voorkomen dat jullie tijdens het lezen in slaap vallen of onder werktijd betrapt worden, laat ik het hierbij voor vandaag. Meer nieuws volgt! Natuurlijk iedereen bedankt voor de leuke reacties. Foto’s staan weer op Facebook!