Aan de vooravond van het WK (1)

Schamen. Dat doe ik me. Heel diep! Loop nogal achter met mijn verslaggeving, maar maak dat nu goed. Lees gauw verder hoe week 3 in Chuncheon verliep. Ik zal proberen de vaart er deze keer wat meer in te houden…

De derde week in Korea was tevens de laatste week van ons krachtprogramma voor het WK. Oftewel: korte trainingen met alleen explosieve oefeningen. En dat kwam deze dag goed uit omdat we in de middag gingen sparren. De locatie: de Physical High School van de regio Gangwon. Deze keer hoefden we geen uren in de auto te zitten, want de school ligt op steenworp afstand van ons hotel. Om half drie begon de training met een gezamenlijke warming-up, Korea style. Dus weer de gebruikelijke baantjes in de lengte van de zaal en uitgebreide stretching. Alsof onze Koreaanse vrienden van elastiek (af en toe vervelend om te zien hoe lenig die gasten zijn) toen nog niet warm genoeg waren, volgde er een blok combinaties op het groot kussen tot na vieren. Toen vond de trainer het welletjes en mochten alle beschermers aan. Ieder van ons mocht twee partijen van 3 rondes spelen. Heerlijk! Het sparren ging ook duidelijk beter dan ruim een week ervoor en dat kwam niet alleen omdat de tegenstanders nu iets minder sterk waren. Richting het WK merk je dat langzaam maar zeker de nodige scherpte begint te komen. Mooie gewaarwording is dat altijd!
Het sparren duurde tot na vijven. Op dat moment mochten de beschermers uit en gingen we stretchen als cooling down. Had ook nog een foto willen maken met de Koreaanse spelers, maar die mochten van hun trainer fijn nog even verder trainen. Tsja, twee-en-een-half uur voor één trainingssessie is natuurlijk ook belachelijk weinig…
Bij het verlaten van het pand liepen we nog langs het krachthonk. Nieuwsgierig als we zijn, namen we snel een kijkje. Negen Nederlanders vallen natuurlijk meteen op, zeker als zwaargewicht Ferry als eerste de zaal binnenloopt. Roept één van de Koreanen keihard tot wel vijf keer toe “Sauna!”, terwijl hij Ferry aanwijst. Bleek dat hij Ferry afgelopen week in de sauna had gezien en dat zo even kenbaar wilde maken met het ene woordje Engels dat hij kent. Al bedenk ik me nu dat het Koreaanse woord voor ‘sauna’ hetzelfde is. Hmmm…

Zoals de titel van mijn vorige verslag aangaf, doet verandering van spijs eten. Daarom dat Dennis, Rafik en ik die avond voor het eten sushi haalden bij de E-Mart. Lekker en gezond! En ook al eet je dan weer rijst, vanwege de vis is het toch weer wat anders dan het Chinese eten dat we inmiddels een beetje gezien hebben.

De volgende dag merkte ik dat ik toch wat kleine pijntjes had overgehouden aan het sparren. Niets ernstigs, maar wat irritatie in mijn lies en enkel. Voor mij kwam het dus goed uit dat er maar één training op het programma stond die dag. En ook in die training trainde ik gecontroleerd, iets wat me voorheen niet altijd even goed lukte. Jawel, verstand komt met de jaren!! (Evenals slijtage…):-P
In de avond nog de nodige inspiratie opgedaan door met Dennis een klassieker in het genre te kijken: ‘Bloodsport’ met Jean Claude van Damme. Wat heb ik die film als kind veel gezien!! Nu je wat ouder bent, blijkt hij trouwens ook behoorlijk grappig. Maar dat komt vooral doordat niet elke speler even sterk acteert. Maar slecht geacteerd of niet, Bolo Yeung’s ”Bricks don’t hit back!” blijft tijdloos.

Om de pijntjes zoetjes aan de deur te wijzen, heb ik op woensdag een hersteltraining afgewerkt en daarna de fysio bezocht. Ook op donderdag was er maar één training, maar wel taekwondo. Op de terugweg hoorde ik op de radio een Koreaans nummer en ik durfde te zweren dat het dezelfde melodie had als ‘Schijn een lichtje op mij’ van Drukwerk! Of breng ik nu teveel tijd door op YouTube…?

In de avond heb ik rustig wat zitten internetten in de hotelkamer. Het leuke daarvan is dat je ook op de hoogte kan blijven van de verrichtingen van andere atleten, net zoals jullie op de hoogte blijven van onze verrichtingen hier. Dat werkt heel inspirerend en is vaak nog leerzaam ook. Zo kwam ik een wielergezegde tegen (thanks Yondi! :-)) dat wel toepasselijk is op de fase waarin wij ons nu bevinden, zo aan de vooravond van het WK: ‘Wedstrijden win je in bed.’, ook wel bekend als ‘ontspanning is net zo belangrijk als inspanning’. En misschien is het nog wel belangrijker. Weer wat geleerd!

Tot zover deel 1 van dit verslag. Om zoals beloofd de vaart erin te houden, laat ik het nu hierbij. Deel 2 volgt morgen!